وجود مقدس امام باقر عليه السلام و روش و حركات ايشان در مدينه، گرچه مبارزه رو در رو و علني با دستگاه طاغوتي هشام نبود، ولي همه آن برنامه‎ها نشانه يك نوع مخالفت با آن دستگاه بود، سرانجام هشام تصميم گرفت تا آن حضرت را از مدينه به شام تبعيد كند .

مأمورين، آن حضرت را با پسرش امام صادق عليه السلام از مدينه به شام آوردند، و براي اهانت به مقام آن حضرت سه روز به ايشان اجازه ورود به نزد هشام را ندادند، و حتي آنها را در اردوگاه غلامان جاي دادند.

هشام به درباريان خود گفت: وقتي كه محمد بن علي (امام باقر عليه السلام) وارد مجلس شد نخست من او را سرزنش مي‎كنم، وقتي كه سكوت كردم شما به اتفاق او را سرزنش كنيد.

به دستور هشام، به امام باقر عليه السلام اذن ورود دادند، حضرت وارد مجلس شاهانه شد، و با دست به اهل مجلس اشاره كرد و فرمود: اَلسَّلامُ عَلَيكُم، سلام عمومي به همه حاضران كرد و نشست .

هشام ديد امام باقر عليه السلام سلام خصوصي به او نكرد، به علاوه بي اجازه او نشست، خشمش بيشتر شد و گفت: اي محمد بن علي (عليه السلام)! همواره يك نفر از شما ميان مسلمين اختلاف انداخته و مردم را به بيعت خود مي‎خواند و خود را امام مي‎داند، و همين طور به سرزنش امام پرداخت .

وقتي كه ساكت شد، اهل مجلس طبق توطئه قبل به سرزنش آن حضرت پرداختند؛ پس از آن كه همه ساكت شدند، امام باقر عليه السلام بر پا ايستاد و فرمود:

اي مردم كجا مي‎رويد و شما را كجا مي‎برند؟ خداوند اولين افراد شما را به وسيله ما راهنمايي كرد و هدايت آخرين افراد شما نيز با ما خواهد بود، اگر شما به پادشاهي چند روزه دل بسته‎ايد، پادشاهي ابدي با ما است، چنان كه خداوند مي‎فرمايد: وَ العاقبَة لِلمتَّقين؛ «عاقبت براي پرهيزكاران است.»( قصص/ 83)

پس از اين واقعه هشام دستور داد آن حضرت را به زندان افكندند. ولي طولي نكشيد كه روش آن حضرت در زندان همه زندانيان را به سوي ايشان جلب كرد. زندانبانان جريان را به هشام گزارش دادند، سرانجام هشام دستور داد آن حضرت را تحت نظر به سوي مدينه بازگرداندند .