جمعي از شيعيان در محضر امام باقر عليه السلام بودند، حضرت به آنها فرمود: اي گروه شيعه شما تكيه گاه ميانه باشيد و (از افراط و تفريط بپرهيزيد) تا آنكه غلو كرده به شما باز گردد و كسي كه عقب مانده است خود را به شما برساند. مردي از انصار كه سعد نام داشت عرض كرد: فدايت شوم : غلو كننده كيست ؟ حضرت فرمود: مردمي كه درباره ما چيزي گويند كه ما خود نمي گوئيم اينها از ما نيستند و ما هم از آنها نيستيم . آن مرد سوال كرد: عقب مانده كدام است ؟ امام عليه السلام فرمود: كسي كه طالب خير است ، خير و نيكي به او مي رسد و به همان مقدار نيتش پاداش دارد. آنگاه رو به ما كرد و فرمود: به خدا سوگند ما از جانب خداوند براتي نداريم و ميان ما و او خويشاوندي نيست و بر خدا حجتي نداريم و جز با اطاعت بسوي خدا تقرب نجوييم . پس هر كس از شما كه مطيع خدا باشد دوستي مابراي او سودمند باشد و هر كس از شما نافرماني خداوند كند دوستي ما سودش ندهد. واي بر شما مبادا فريفته شويد.