قيام مختار يكي از اين اقدام هاي اساسي است كه به اهداف خود نزديك شد. وي هم عده ي زيادي از قاتلان شهداي كربلا را به هلاكت رساند و هم به حكمراني مختار در عراق انجاميد. در مورد قيام مختار تأييد آشكار از جانب امامان مشاهده نمي شود. زيرا اهداف قيام فراخواني به سوي عترت نبود. به همين خاطر هنگامي كه مختار بعد از موفقيت نسبي، حاكميت كوفه و اطراف را به عهده گرفت، در موضوع رهبري به عترت هيچ گونه توجهي نكرد. ليكن برخي دست آوردهاي قيام مختار بسيار مهم



[ صفحه 213]



بود. يكي از آنها كشتن افراد تبه كاري كه به جنگ با فرزند فاطمه (س) حسين عليه السلام برخواسته بودند. عترت از اين اقدام مختار قدرداني نمود. كه در نوشتار امام سجاد اين موضوع بررسي شد. [1] .

در اين فرصت تنها موضع گيري باقر العلوم عليه السلام در اين باره اشاره مي شود، كه حضرت به صورت آشكار تأييد از قيام و اهداف قيام مختار ننموده است. گرچه بسياري از گفتار امام چنين برداشتي دارند. ليكن از دست آورد اقدام مختار كاملا ستايش نموده است. مانند اين كه حضرت مي فرمايد: لا تسبوا المختار فانه قتل قتلتنا و طلب ثارنا و زوج اراملنا و قسم فينا المال علي العسرة. [2] «مختار را دشنام ندهيد زيرا وي قاتلان ما (عترت) را كشت و به خون خواهي ما برخاست. زمينه ازدواج زنان بيوه ي شيعه را فراهم ساخت و در زمان تنگ دستي اموال را بين شيعه تقسيم نمود».

در گفتار همانند همين نيز آمده كه حضرت از همين دست آوردهاي قيام مختار تجليل مي كند؛ مي فرمايد وي خانه هاي شيعيان را آباد ساخت، خدا وي را رحمت كند. [3] اين ستايش ها به دست آورد اقدام مختار مربوط است. اين نكته را تأييد نمي كند كه مختار براي برگرداندن رهبري به عترت قيام نموده باشد.



[ صفحه 214]