امام محمد باقر (ع) پس از 18 سال رهبري و ارشاد خلق، در حالي كه از عمر مباركش 57 بهار گذشته بود، با قلبي آكنده از رضايت و خشنودي دعوت حق را لبيك گفت و چشم از جهان فرو بست.

در نخستين روز از ماه رجب سال 114 هجري، خاندانش گرد بستر او جمع آمده بودند، امام باقر به فرزندش امام جعفر صادق وصيت كرد كه او را در سه جامه كفن كند.

يكي جامه نوي كه در روزهاي جمعه با آن نماز مي خواند و دوم جامه اي ديگر و سوم يك پيراهن.

او همچنين وصيت كرد كه قبر را براي او بشكافند و افزود: اگر به شما گفته شود كه براي رسول خدا لحد گذاشتند، بدانيد كه راست مي گويند. آن حضرت وصيت كرد كه قبرش را به اندازه چهار انگشت بالاتر از سطح زمين آورند و بر آن آب بپاشند و از اموالش به قدري وقف كنند كه زنان نوحه گر 20 سال در منا نوحه گري كنند.

پس از آنكه آن حضرت را شستشو دادند و كفن كردند، وي را به قبرستان بقيع آورده در كنار آرامگاه پدرش، امام زين العابدين (ع) و نيز در جوار قبر عموي پدرش، امام حسن مجتبي (ع) به خاك سپردند.