ابوبصير كه يكي از اصحاب باوفاي امام محمد باقر و امام جعفر صادق عليهماالسلام و نيز يكي از راويان حديث مي باشد، ضمن حكايتي گويد:

به همراه حضرت باقرالعلوم عليه السلام در مراسم حج بيت الله الحرام شركت كردم، چون در جمع حجاج قرار گرفتيم، به آن حضرت عرضه داشتم: يابن رسول الله! امسال حاجي ها بسيار هستند و ضجه و شيون عظيمي بر پا است؟!

حضرت فرمود: آري؛ ضجه و شيون بسيار مي باشد، ولي حاجي بسيار اندك است؛ و سپس افزود: اي ابو بصير! آيا دوست داري آنچه را گفتم ببيني تا بر ايمانت افزوده گردد؟

عرض كردم: بلي.

پس از آن، خضرت دست مباركش را بر صورت و چشم هايم كشيد و دعائي را زمزمه نمود و سپس فرمود: اي ابوبصير! اكنون خوب نگاه كن ببين چه مي بيني.

همين كه چشم هايم را گشودم و دقت كردم بيشتر افراد را شبيه حيواناتي، چون خوك، ميمون و... ديدم، ولي قيافه انسان در آن جمع بسيار كم و ناچيز بود، همانند ستارگاني درخشان در فضائي تاريك، گفتم: درست فرمودي، اي مولاي من! حاجيان اندك و سر و صدا بسيار است.

سپس امام باقر عليه السلام دعائي ديگر زمزمه و قرائت نمود و ديدگان من به حالت اول بازگشت، و پس از آن فرمود: ما بخيل نيستيم، ليكن مي ترسيم فتنه اي در بين مردم واقع شود و آنان لطف و فضل خداوند را نسبت به ما ناديده بگيرند و ما را در مقابل خداي سبحان قرار دهند، با اين كه ما بندگان خدا هستيم و از عبادت و اطاعت او سرپيچي نمي كنيم و در تمام امور تسليم محض او بوده و خواهيم بود. [1] .