امام صادق (ع) فرمود: پدرم هنگام وفات آن چه در اطرافش (از كتب و سلاح و نشانه هاي امامت) بود به من سپرد و فرمود: گواهاني نزد من بياور، من چهار نفر از قريش را كه نافع غلام عبدالله بن عمر در ميان آنها بود، حاضر كردم، پس فرمود: بنويس: «اين است آن چه حضرت (ابراهيم و) يعقوب (ع) به پسرانش وصيت كرد:

يا بني ان الله اصطفي لكم الدين فلا تموتن الا و انتم مسلمون.

:«فرزندان من، خداوند اين آئين پاك را براي شما برگزيده و شما جز به آئين اسلام (تسليم در برابر فرمان خدا) نميريد». (بقره - 132)

و محمد بن علي (ع) به جعفر بن محمد (ع) وصيت كرد: او را در بردي (لباسي) كه نماز جمعه با آن مي خواند، كفن كند، و با عمامه ي خودش، او را عمامه پوشد، و قبرش را چهارگوش سازد، و به مقدار چهار انگشت از زمين بالا آورد، و هنگام دفن بندهاي كفن را بگشايد».

سپس فرمود: گواهان بروند، آنها رفتند، به پدرم عرض كردم: اين وصيت چه احتياجي به گواه داشت؟ فرمود: «پسر جانم! نخواستم كه تو (در امر امامت) مغلوب باشي و مردم بگويند به او وصيت نكرده است، خواستم حجت داشته باشي». [1] .