در كتب سابق كه شرح حال پيغمبر (ص) و اميرالمؤمنين و فاطمه زهرا سلام الله عليهم را نوشتيم گفتيم كه صدقات پيغمبر و علي و فاطمه (س) همه دست امام حسن مجتبي و بعد دست سيدالشهداء بود - اما در اين حال كه خلفا هر يك مقداري از آن را غصب كردند تا بني اميه همه را بردند و حقوق آسماني علويين و اهل بيت را نمي دادند و اين صدقات چنانچه در كتاب اميرالمؤمنين نوشتيم يك قسمت آن نخلستانها بود كه شخصا علي بن ابيطالب قنوات و چاههاي آن را حفر فرموده و درخت غرس كرده نخلها نشاند و در آخر عمرش فرمود روزي كه من با فاطمه (س) عقد ازدواج كردم دوشك ما از ليفه خرما پر شده بود و اكنون صدقات علي بن ابيطالب معيشت قريش را اداره مي كند و آن را حساب كردند در هر سال هفتاد تا هشتاد هزار دينار درآمد اين نخلستانها بوده در حالي كه خودش در مدت خلافت با 17 من آرد جو قناعت كرد.

اين صدقات دست بني اميه بود تا عمر بن عبدالعزيز فدك را به امام محمدباقر برگردانيد بعد باز از او و اولادش گرفتند و در مدتي كه قدرت مالي داشت هر چه بود بين اقوام و علويين تقسيم مي فرمود.

شيخ صدوق در ثواب الاعمال به سند خود از ابي عبدالله عليه السلام نقل مي كند كه فرمود «پدرم از ميان ائمه از جهت قدرت مالي بسيار ضعيف البنيه بود و از جهت اهل و عيال و عشيره و اقرباء نفقه خود بسيار عيالبار بود معذلك هر روز به هر يك نفر يك دينار مي داد و روز جمعه دو برابر مي كرد و اين براي فضيلت جمعه بر ساير ايام بوده است» [1] .