محمد باقر به اندازه اي گنجهاي پنهان معارف و دانشها را آشكار ساخته، حقايق احكام و حكمتها و لطايف دانشها را بيان نموده كه جز بر عناصر بي بصيرت يا بد سيرت پوشيده نيست و از همينجاست كه وي را شكافنده و جامع علوم، و برافرازنده پرچم دانش خوانده اند.

«عبدالله بن عطأ» كه يكي از شخصيت هاي برجسته و دانشمندان بزرگ عصر امام بود، مي گويد:

«من هرگز دانشمندان اسلام را در هيچ محفل و مجمعي به اندازه محفل محمد بن علي (ع) از نظر علمي حقير و كوچك نديدم. من «حكم بن عتيبه» را كه در علم و فقه مشهور آفاق بود، ديدم كه در خدمت محمد باقر مانند كودكي در برابر استاد عالي مقام، زانوي ادب بر زمين زده شيفته و مجذوب كلام و شخصيت او گرديده بود.

امام باقر ع در سخنان خود،اغلب به آيات قرآن مجيد استناد نموده از كلام خدا شاهد مي آورد و مي فرمود: «هر مطلبي گفتم، از من بپرسيد كه در كجاي قرآن است تا آيه مربوط به آن موضوع را معرفي كنم».